Twój koszyk jest pusty!

Choroby autoimmunologiczne skóry – co je wyróżnia?

24 lutego 2022
Ciekawostki
Pielęgnacja
Ciekawostki
Spis treści

W przestrzeni publicznej coraz częściej słyszymy o chorobach autoimmunologicznych. Ich „popularność” wynika z faktu, iż schorzenia te dosięgają dzisiaj coraz więcej osób. Stosunkowo łatwo je rozpoznać, ale trudniej już stwierdzić przyczyny. Jeśli chodzi o autoimmunologiczne choroby skóry, wygląda to bardzo podobnie.

Nazwa „choroby autoimmunologiczne” wynika z faktu, iż na rozwój tego typu schorzeń wpływa immunologia naszego organizmu. Chodzi o sposób, w jaki funkcjonuje układ immunologiczny. Może bowiem niszczyć nasze komórki, a to oznacza często znaczne obniżenie odporności. Możemy mówić o bardzo dużej grupie chorób autoimmunologicznych. Dotykają wielu narządów. Mogą też być bardziej intensywne w objawach bądź mniej. Jeżeli chodzi o choroby autoimmunologiczne skóry, to zazwyczaj objawiają się w postaci plam, wykwitów oraz zaburzeń pigmentacyjnych. Sprawdź więcej szczegółów na ten temat. 

Choroby autoimmunologiczne skóry – informacje ogólne

Autoimmunologiczne zapalenie skóry może dotknąć osoby niezależnie od płci czy wieku. Często schorzenia te wynikają z nieprawidłowego funkcjonowania narządów wewnętrznych i nie są widoczne dla osób z zewnątrz. Jeżeli jednak chodzi o choroby autoimmunologiczne skóry, to często powiązane są ze znacznym dyskomfortem. Na skórze mogą pojawiać się wyraźne zmiany, którym często towarzyszy np. swędzenie czy bolesność. Trudno jednoznacznie odpowiedzieć, jak leczyć tego typu choroby. Wiele zależy od jej rodzaju i stopnia nasilenia. Nie ma jednak w stu procentach skutecznych sposobów na całkowite wyleczenie chorób autoimmunologicznych. 

Choroby o podłożu autoimmunologicznym – co sprzyja ich rozwojowi?

Główne grupy czynników ryzyka w przypadku autoimmunologicznych chorób skóry to czynniki genetyczne (czyli tzw. mutacje genowe) oraz czynniki środowiskowe. Około 60% wszystkich przyczyn to przyczyny zewnętrzne, więc można wysnuć wniosek, że choroby autoimmunologiczne są bezpośrednio związane z rozwojem cywilizacyjnym. Wielu specjalistów jest zwolennikami teorii, iż do rozwoju chorób z autoagresji mogą przyczyniać się zaburzenia szczelności tzw. bariery jelitowej. 

W kontekście przyczyn trzeba wspomnieć o nieprawidłowym działaniu układu immunologicznego. W organizmie dochodzi do tworzenia się przeciwciał, które działają przeciwko komórkom organizmu i doprowadzają do ich destrukcji. Objawy zatem wynikają z dysfunkcji konkretnego narządu. 

Zbliżenie na dziewczynę z piegami i pieprzykami na szarym tle.

Choroby skóry z autoagresji – objawy

W przypadku skórnych chorób autoimmunologicznych możemy mówić o wielu objawach. Często są to zaburzenia pigmentacji, czyli pojawieniu się jaśniejszych plam na skórze (bielactwo). Inne objawy to m.in. łuszczenie się naskórka na różnych fragmentach ciała (łuszczyca). Choroba często uwidacznia się na skórze głowy doprowadzając do wypadania włosów. Na skórze mogą też pojawiać się nadżerki, wywołujące duży dyskomfort, a nawet ból. Wykwity te mają tendencję do rogowacenia, a nierzadko kończą się nawet bliznami (szczególnie przy atopowym zapaleniu skóry). Zapalenie autoimmunologiczne skóry objawia się też przesuszeniem skóry, albo nawet potliwością. Towarzyszy temu zaczerwienienie skóry, wysypki, obrzęki i nierzadko – intensywne, utrudniające codzienne życie, swędzenie. 

Autoimmunologiczne choroby skóry

Najczęściej występujące choroby autoimmunologiczne skóry to: atopowe zapalenie skóry, łuszczyca, bielactwo, pęcherzyca oraz łysienie plackowate. Pokrótce omówimy każdą z nich.

Atopowe zapalenie skóry

Bardzo często dotyka niemowlęta oraz dzieci z alergią pokarmową. To wymagające schorzenie, które wymaga odpowiedniej dbałości o skórę. Często towarzyszy mu intensywne swędzenie skóry, często bardzo trudne do zniesienia. Przy AZS skóra najczęściej ulega znacznemu przesuszeniu. W zgięciach łokci czy kolan pojawiają się grudki, które z czasem przybierają formę nadżerek i krostek. U wielu pacjentów powstają również czerwone plamy podobne do liszajów. Przy atopowym zapaleniu skóra często porównywana jest do pergaminu – jest cienka i prześwitują przez nią naczynia żylne. 

Łuszczyca

Przyczyną wystąpienia łuszczycy jest nieprawidłowe funkcjonowanie limfocytów T. Te wydzielają cytotoksyczne substancje, które odpowiadają za przyspieszone procesy złuszczania. Czas trwania standardowego złuszczania wynosi 28 dni. W przypadku łuszczycy dzieje się to w przeciągu zaledwie paru dni. W efekcie powstaje sucha, szara łuska, która jest odgraniczona od skóry (na samej skórze bezpośrednio nie występują objawy). Często w łuszczycy pojawiają się także złuszczanie paznokci, łysienie oraz tzw. łuszczycowe zapalenie stawów.

Bielactwo

W przypadku bielactwa chodzi przede wszystkim o odbarwienie skóry w różnych miejscach na ciele. Podstawę choroby stanowi mniejsze wytwarzanie barwnika przez melanocyty. To właśnie nadaje skórze indywidualny odcień. Plamy o jaśniejszym niż reszta skóry zabarwieniu zostają wywołane przez zaburzenia pigmentacji. Często dochodzi do nich nagle. Nie wiążą się bólem i nie swędzą. Zdarza się, że powracają do dawnego, właściwego zabarwienia. Zjawisko to nazywamy wtóną repigmentacją.

Łysienie plackowate

Zazwyczaj dotyka młode kobiety. Często przyczyna tkwi w genach, ale może również w nasilonym stresie. Objawia się ogniskami bez włosów, tzw. plackami. W niektórych sytuacjach, choć niewątpliwie skrajnych, doprowadza do kompletnego wyłysienia.

Pęcherzyca

Przyczyną występowania pęcherzycy jest słaba zdolność (albo jej brak) do przylegania do siebie komórek naskórka. Zmiany objawiają się pęcherzami z płynem surowiczym w środku. Często występują na skórze całego ciała, ale też na błonach śluzowych. Powstają pod wpływem otarć naskórka lub śluzówki. Chorzy powinny uważać na ewentualne pęknięcia. Jest bowiem wielce prawdopodobne, że pozostaną po nich trudno gojące się nadżerki. 

Choroby autoimmunologiczne skóry – leczenie

W leczeniu chorób autoimmunologicznych skóry chodzi przede wszystkim o przywrócenie tolerancji immunologicznej własnych antygenów. W trakcie terapii stosowane są przede wszystkim leki przeciwzapalne, np. glikokortykosteroidy czy leki o działaniu cytotoksycznym. Ich zadaniem jest wyeliminowanie niektórych limfocytów. Cały czas nad chorobami autoimmunologicznymi skóry prowadzone są badania. Trwają prace m.in. nad lekami biologicznymi, które miałyby zawierać biologicznie tworzone cząsteczki występujące naturalnie w organizmie człowieka. Te mogłyby bezpiecznie regulować procesy związane z odpornością człowieka. 

W leczeniu chorób autoimmunologicznych stosuje się też leki przeciwbólowe, leki immunosupresyjne (ograniczające aktywności układu odpornościowego), a nawet leczenie chirurgiczne, którego celem jest usunięcie zmian np. skórnych wywołanych przez chorobę. 

Pamiętaj, że każda choroba autoimmunologiczna skóry wymaga dokładnej diagnostyki i leczenia. W przeciwnym razie może dojść do niebezpiecznych powikłań. Jeżeli tylko zauważysz u siebie niepokojące zmiany skórne, skontaktuj się z lekarzem. 

Przeczytaj także: Czym jest łojotokowe zapalenie skóry głowy?

Oceń artykuł:
Średnia ocena: 5.00
Ilość ocen: 5
Podziel się:
facebook-icontweet-icon
Kategorie
Wszystkie
Depilacja
Ciekawostki
Em-spec
Endermologia
Nowinki
Pielęgnacja
Porady
Technologia
Wszystkie

Najnowsze artykuły

Najskuteczniejsze zabiegi ujędrniające - jakie wybrać?
W miarę upływu lat i wpływu różnych czynników zewnętrznych nasza skóra i ciało mogą ulegać naturalnemu procesowi utraty ...
Hormony a owłosienie. Czy zaburzenia hormonalne mają wpływ n...
Owłosienie jest naturalnym elementem ludzkiego ciała, jednak jego ilość i rozmieszczenie mogą być regulowane przez wiele...
Jak sprawić, żeby wąsik był niewidoczny?
Wąsik, choć często charakterystyczny i wyrazisty, może być czasem powodem dyskomfortu lub braku pewności siebie. Dla nie...

Proponowane zabiegi